Broddelen is, net als stotteren, een stoornis in de vloeiendheid van het spreken. Broddelen is een veel minder bekende stoornis. Broddelen kan op zich zelf staand voorkomen. Het kan ook samen gaan met stotteren in meer of mindere mate.

Bij broddelen valt de niet-vloeiende of a-ritmische spraak op die vaak moeilijk te verstaan is. De uitspraak kan wat slap zijn maar wat vooral naar voren komt is het hoge spreektempo. Door dit hoge spreektempo worden woorden als het ware ineengeschoven, het zogenaamde telescoping. Een woord als ‘politieagent’ klinkt dan als ‘plisiegent’. Er kunnen herhalingen zijn van klanken en woorddelen, het overslaan of verplaatsen van een letter in een woord en veel stopwoordjes. Zinnen kunnen afgebroken en herzien worden doordat het formuleren van gedachten moeilijkheden oplevert. Het spreken is niet genoeg op de luisteraar gericht waardoor de persoon die broddelt te lang aan het woord kan blijven en signalen van niet-verstaan of niet-begrepen worden niet oppikt.

Naast problemen in het spreken kunnen de broddelsymptomen ook terug te vinden zijn in het schrijven. Het handschrift kan slordig lijken, letters worden vergeten of in een verkeerde volgorde geplaatst terwijl dit niet komt door het niet kunnen toepassen van spellingsregels. Veel heeft te maken met een minder goed verlopende planning (spraak-taal) die zelfs een uitwerking kan hebben in de organisatie van het dagelijkse leven.

Iemand die broddelt weet meestal wel dat er iets mis is met zijn spreken maar hij weet niet wat. Dit kan tot spanning en onzekerheid in de communicatie leiden. Meestal zal iemand die broddelt geen spreken gaan vermijden zoals dat bij mensen die stotteren het geval kan zijn. Net als stotteren komt broddelen vaker in de familie voor. Er is dan een erfelijke component aanwezig. Vermoedelijk is broddelen terug te voeren op een onvoldoende rijping van het centrale zenuwstelsel wat gevolgen heeft voor de spraak- en taalontwikkeling. Pas wanneer de spraak- en taalontwikkeling is voltooid, rond 7-8 jarige leeftijd, kan de diagnose broddelen worden gesteld.

Behandeling
Broddelen wordt behandeld door de logopedist of de logopedist-stottertherapeut die meer gespecialiseerd is in vloeiendheidsstoornissen. Bij kinderen kan de logopedische behandeling in nauwe samenwerking met de leerkracht of de IB-er moeten plaats vinden door de lees- en spellingproblemen die erbij kunnen horen. De spraak- en taalmogelijkheden kunnen verstevigd en meer gestructureerd worden. De training verloopt in combinatie met  een aangepast tempo.
Bij oudere kinderen en volwassenen zal de behandeling zich richten op het krijgen van meer inzicht in de eigen spreekwijze en spreekproblemen, controle over het spreektempo, uitspraaktraining bijvoorbeeld gericht op meer pittigheid, aandacht voor de lettergrepen, versterken van concrete  formulering naast training in ritme van de spraak.

Omdat aan de basis van broddelen een onvoldoende rijping van het centrale zenuwstelsel ligt, is het niet mogelijk het broddelen ’te genezen’. Het is een stoornis. Afhankelijk van de ernst van het broddelen kan het spreken, in meer of mindere mate, door bewuste sturing onder controle worden gebracht. Dit vraagt intensieve training en inzet van de persoon die broddelt. Daarom kan broddeltherapie vaker in ‘stukken’ worden gegeven waarbij telkens op een specifiek onderdeel van de communicatie wordt ingezoomd.

Net zoals bij stotteren wordt onderzoek en behandeling vergoed vanuit de basisverzekering. Afhankelijk van de ziektekostenverzekeraar is daar een verwijzing van huisarts of medisch specialist voor nodig.